Al op de helft!

Waaa, de tijd gaat zo snel!! Alweer 3 maanden hier en dat betekend dat ik al op de helft van mijn tijd zit! Gelukkig heb ik het goed druk hier waardoor ik eigenlijk bijna geen tijd en zin heb om een nieuwe blog te maken, maar vooruit dan haha.

De maand februari was een drukke maand. Het begon met dat Melissa deze maand naar Nederland op vakantie ging. Ik, Peter en Raj waren er nu dus om voor de jongens te zorgen. De afbouw was nog niet af dus de eerst 1,5 week hebben we daar overdag als de jongens naar school waren vooral aan gebouwd. De hele vloer afgemaakt en afgewerkt, het dak gemaakt (met behulp van klusjesmannen) en ook het schilderen van de boomhut en aanbouw. Daarnaast hebben we ook heel hard in de tuin gewerkt. We hebben de inrit opnieuw netjes gemaakt, de moestuin helemaal schoongemaakt en opnieuw beplant, nu in aparte boxen zodat er wat meer overzicht is. Ook een heel mooi nieuw hek om de moestuin gemaakt haha.
Verder ben ik ook op de school van de jongens geweest om te kijken hoe ze het deden. Ze hadden examens gehad en twee van de jongens waren nummer 1 van de klas! Ook de rest van de jongens doen het goed op school, waar we heel trots op zijn! James, de jongen die terug bij zijn moeder is gaan wonen Raj en ik ook een dag gaan bezoeken. Indrukwekkend om te zien in wat voor buurt en huis hij nou woont. Op zich een best okee huis maar zo klein en allemaal zo dicht op elkaar. Het huis bestond uit een kamer waar net 2 bedden in pasten en een klein kastje, en daar leven ze dan met z’n vieren. Ook op zijn school geweest, deze kinderen vonden het heel interessant om een mzungu (blanke) te zien en wilde me dus ook allemaal aanraken, beetje ongemakkelijk haha. De school zag er verder wel okee uit. Het was niet groot maar de voorzieningen die er voor een school nodig zijn waren er.
Al bij al waren de dagen snel voorbij als je zo druk bezig bent en was ik ook doodop als ik dan s’avonds eindelijk op bed lag. Als ik een vrije dag had ging ik dan ook vaak lekker naar het zwembad om weer even te kunnen relaxen en bij te rusten.

Ali lag natuurlijk ook nog steeds in het ziekenhuis en elke dag ging er van ons wel iemand bij hem op bezoek. In de weekenden stuurde we ook vaak 2 van de jongens naar Ali om met hem spelletjes te doen, muziek te luisteren, kletsen en film kijken. Ali genoot er echt van als het weer weekend was en er weer jongens op bezoek kwamen. Eind februari werd het echt de hoogste tijd dat er iets ging veranderen. De kosten van het ziekenhuis liepen heel erg hoop op en Ali kon nog steeds amper of niet lopen. We zijn hem meer gaan laten zitten en laten lopen met ondersteuning. Ook hebben we hem in een rolstoel gezet zodat hij naar 3 maanden eindelijk weer eens een keer buiten was. Je merkt wel heel goed dat als je zelf hier geen actie onderneemt, de verpleegsters of dokters ook niks uitvoeren. Beetje bij beetje kon Ali beter lopen en hij at gelukkig nog steeds voor twee! Zijn wonden helen ook nog steeds, alleen zijn rechter arm is nog steeds erg slecht. Hij kan deze ook bijna niet bewegen en ik ben benieuwd in hoeverre die arm nog kan functioneren als de wonden dicht zijn..

Tijdens de Nederlandse carnaval hebben wij ook een avondje carnaval gevierd. Ik miste het toch best wel erg en kon het dus ook niet zomaar voorbij laten gaan. Op een zondag avond had ik dus een carnavalsparty georganiseerd. Iedereen gekke kleren aan, leuke muziek, wat frisdrank en ijs. Was ook meteen een cadeautje alvast voor mijn verjaardag aan de jongens. Jaja mijn verjaardag was deze maand natuurlijk ook en ik keek er best wel naar uit. Raar eigenlijk wat ik Nederland heb ik dat nooit niet echt. De 25ste mijn verjaardag was ook echt een speciale dag. Die ochtend kwam namelijk al vroeg de nieuwe stagiaire Danielle aan en in de middag kwam Melissa weer terug. Het was dus zoiezo al een leuke dag. Ook kwamen die dag het belgisch echtpaar, van de bed and breakfast hier in de buurt waar ik altijd lekker mag komen zwemmen, met 4 kennissen ons huis bezoeken om eens te zien hoe z’n weeshuis er nou uitziet. Ik heb hun een rondleiding gegeven en van alles over BeHoCa verteld, ze waren echt super enthousiast wat heel leuk was. Marina wist dat ik jarig was en dus had ze ook een kadootje voor me meegenomen, een heerlijke massage voor als ik weer bij hun kom zwemmen! Heel erg lief!!
Die middag had ik ook mijn eigen taart gebakken, ja dit vonden ze hier niet leuk maar ik wou perse het peperkoek recept maken! Haha. In de avond toen de jongens weer terug waren van school, Danielle was bijgeslapen en Melissa ook weer thuis was hebben we hun terug komst gevierd en mijn verjaardag. We hadden alles al mooi versierd met slingers en ballonnen. Met z’n alle van de taart gesmuld en mijn kadootje vanuit thuis en lieve kaartjes opengemaakt. Het was echt een super dag en ik heb serieus nog nooit zo van mijn verjaardag genoten en jarig gevoeld. Om nooit meer te vergeten!

De week hebben Raj en Melissa alles op alles gezet om Ali naar huis te krijgen. Dit was nog een groot gezeik omdat de rekening van het ziekenhuis zo hoog was en dat er dus grote geld nood is. Het ziekenhuis wilde Ali eerst niet laten gaan voordat alles betaald was maar via een omweg hebben we hem dus toch thuis gekregen en ligt hij nu bij ons in de keuken haha. Ali was zo super blij dat hij eindelijk naar huis mocht, de hele dag heeft er een dikke glimlach op zijn gezicht gestaan. De verzorging van Ali is er nu wel nog steeds en moeten we nu ook zelf doen. Dat betekent mee helpen eten, naar de wc gaan, douche, wonden verschonen alles. Het is nog een beetje zoeken hoe we dit het beste kunnen doen want het infectiegevaar is er natuurlijk nog, dus alles moet stariel gebeuren. Wel ook weer super interessant om deze verzorgingskant weer mee te maken nadat ik een paar weken lang mijn bouwskills geshowd heb.

De nieuwe stagiaire Danielle geeft ook weer wat nieuw leven hier in huis. Haha ik moet nu wel weer mijn kamer delen, maar gelukkig is dat geen probleem. Omdat zij al een keer eerder in Mombasa stage heeft gelopen weet ze al veel over de stad en ook de leuke plekjes. Op mijn vrije dagen zijn we dus ook lekker gaan stappen waardoor ik de volgende dag helaas wel een kater had. Ja echt waar, naar 4 drankjes voelde ik hem al zwaar hangen en de volgende was het ook behoorlijk zwaar. Gewoon niks meer gewend!
Ook zijn we naar haar oude stage plek gegaan. Dat is een school voor gehandicapten kinderen, super interessant dus om te zien. De school zag er voor hier echt goed uit. Mooie lokalen en redelijk goede voorzieningen voor de kinderen. Het verschil tussen de kinderen in klassen is wel best groot. Sommige zitten in een rolstoel en kunnen bijna niks, andere is niks anders aan te zien en mankeren bijna niks. Bij de kleuters zijn we een kwartier lang welkom gezongen met allemaal leuke liedjes waarbij ze dansjes hadden. Super schattig!

Mijn blog is alweer veel te lang en ik heb nog lang niet alles verteld maar de meeste grote dingen wel. Natuurlijk niet te vergeten dat ook eindelijk alles rond is en dat papa, mama en Tim in de meivakantie hier op vakantie komen! Hier kijk ik natuurlijk wel echt naar uit. Verder ben ik ook een beetje bezig om geld binnen te halen voor Behoca. Van Barli hebben we een super donatie mogen ontvangen van 2.000 euro en ook van Peter Peters is er een donatie van 1.000 binnen gekomen. Dit helpt BeHoCa om de rekening van het ziekenhuis te kunnen betalen maar helaas is dit nog lang niet genoeg. Wel zijn we hun hier natuurlijk super dankbaar voor!!

Voor de verder rest mis ik Nederland eigenlijk niet veel meer. Ik heb hier helemaal mijn plekje gevonden en heb het nog steeds heel goed naar mijn zin. Ik kan het hier nog makkelijk een tijdje volhouden. Ik zal nog wat leuke foto’s toevoegen en ik hoop dat ik mijn volgende blog wat eerder plaats en niet zo mega lang maak haha, sorry!